Fjalët e urta 17:1 (ALB)
Éshtë më mirë një copë bukë thatë me paqe se sa një shtëpi plot me kafshë të vrara me grindje.

Fjalët e urta 17:2 (ALB)
Shërbëtori që vepron me urtësi ka për të sunduar mbi të birin që e turpëron dhe do të marrë një pjesë të trashëgimisë bashkë me vëllezërit.

Fjalët e urta 17:3 (ALB)
Poçi është për argjendin dhe furra për arin, por ai që provon zemrat është Zoti.

Fjalët e urta 17:4 (ALB)
Njeriu i keq dëgjon buzët e liga, gënjeshtari dëgjon gjuhën e çoroditur.

Fjalët e urta 17:5 (ALB)
Ai që përqesh të varfërin fyen Atë që e ka krijuar; ai që kënaqet me fatkeqësinë e tjetrit nuk do të mbetet pa u ndëshkuar.

Fjalët e urta 17:6 (ALB)
Bijtë e bijve janë kurora e pleqve, dhe lavdia e bijve janë etërit e tyre.

Fjalët e urta 17:7 (ALB)
Budallait nuk i shkon një e folur e bukur, aq më pak princit nuk i shkojnë buzë gënjeshtare,

Fjalët e urta 17:8 (ALB)
Një dhuratë është një gur i çmuar në sytë e atij që e ka; ngado që kthehet, ai ia del.

Fjalët e urta 17:9 (ALB)
Kush mbulon një faj fiton dashuri, por kush i rikthehet përsëri ndan miqtë më të mirë.

Fjalët e urta 17:10 (ALB)
Një qortim depërton më thellë te njeriu me mend se sa njëqind goditje te budallai.

Fjalët e urta 17:11 (ALB)
Njeriu i keq nuk kërkon gjë tjetër veç të ngrerë krye, prandaj do të dërgohet kundër tij një lajmëtar mizor.

Fjalët e urta 17:12 (ALB)
Éshtë më mirë të takosh një harushë se cilës i kanë vjedhur këlyshët e vet se sa një budalla në marrëzinë e tij.

Fjalët e urta 17:13 (ALB)
E keqja nuk do të largohet nga shtëpia e atij që së mirës i përgjigjet me të keqen.

Fjalët e urta 17:14 (ALB)
Të fillosh një grindje është sikur t’u çelësh rrugë ujërave; prandaj ndërprite grindjen përpara se të acarohet.

Fjalët e urta 17:15 (ALB)
Ai që nxjerr të pafajshëm fajtorin dhe ai që dënon të drejtin janë që të dy të neveritshëm për Zotin.

Fjalët e urta 17:16 (ALB)
Ç’duhet paraja në duart e budallait? Mos vallë për të blerë dituri, kur ai nuk ka mend fare?

Fjalët e urta 17:17 (ALB)
Miku të do në çdo kohë, por vëllai lind për ditë të vështira.

Fjalët e urta 17:18 (ALB)
Njeriu që nuk ka mend jep dorën si garanci dhe merr zotime për të afërmin e tij.

Fjalët e urta 17:19 (ALB)
Ai që do mëkatin i do grindjet, dhe ai që ngre portën e tij kërkon rrënim.

Fjalët e urta 17:20 (ALB)
Njeriu zemërshthurur nuk gjen asnjë të mirë, dhe ai që ka gjuhën e çoroditur bie në telashe.

Fjalët e urta 17:21 (ALB)
Atij që i lind një budalla do t’i vijnë hidhërime dhe ati i një budallai nuk mund të ketë gëzim.

Fjalët e urta 17:22 (ALB)
Një zemër e gëzuar është një ilaç i mirë, por një frymë e dërrmuar i than kockat.

Fjalët e urta 17:23 (ALB)
I pabesi pranon dhurata fshehurazi për të prishur rrugët e drejtësisë.

Fjalët e urta 17:24 (ALB)
Dituria qëndron para atij që ka mend, por sytë e budallait enden deri në cepat më të largëta të dheut.

Fjalët e urta 17:25 (ALB)
Biri budalla është një burim vuajtjesh për atin e tij dhe hidhërim për atë që e ka lindur.

Fjalët e urta 17:26 (ALB)
Nuk është mirë të dënosh të drejtin, as të godasësh princat për ndershmërinë e tyre.

Fjalët e urta 17:27 (ALB)
Kush i mat fjalët e veta ka dije, dhe kush ka një shpirt të qetë është njeri i matur.

Fjalët e urta 17:28 (ALB)
Budallai, edhe kur hesht, konsiderohet i urtë dhe, kur i mban të mbyllura buzët e tij, konsiderohet i zgjuar.
Previous Chapter
« Fjalët e urta 16
Next Chapter
Fjalët e urta 18 »

Fjalët e urta (ALB) Chapter Selection

ALB Book Selection List

View full list of ALB Bible Books and Chapters